Is de Alpine A290 GTS de hot hatch ‘nieuwe stijl’ waar je op hebt gewacht? (review)

Vandaag is een goede dag, want er is een nieuwe hot hatch geland op aard. De Alpine A290 is de bozer ogende, harder rijdende Renault 5 die Mini van repliek moet gaan dienen en het segment van rappe kleintjes mede nieuw leven (en elektra) moet gaan inblazen.

Alpine nodigde ons uit om op de wegen en (een deel van) het circuitje van Mallorca kennis te maken met hun nieuwe creatie – pas hun tweede model sinds ze de A110 lang geleden lanceerden, en meteen ook hun eerste EV. Z’n uiterlijk is op de foto’s alvast veelbelovend, dus we doen graag nader onderzoek.

Wat is er nieuw aan deze Alpine A290?

Nou, best wel wat. Om te beginnen de elektromotoren waarmee ie leverbaar is: die leveren 180 (GT en GT Premium) en 220 pk (GT Performance en GTS). Ze hangen in een licht aluminium subframe tussen voorwielen die 6 centimeter verder uit elkaar staan dan bij de R5. De ophanging is door Alpine getuned en voorzien van nieuwe stabilisatorstangen en hydraulische bumpstops. De voorste remklauwen komen van de A110 en er werd voorzien in speciaal ontwikkelde Michelin-banden (onze testauto staat op Pilot Sport S5’s, maar er zijn ook bravere zomer- en winterbanden).

En dan is er dat uiterlijk. De Alpine A290 oogt een stuk rauwdouwiger dan de elegante R5. Hij heeft allerlei (nep)luchtinlaten, sleuven en uitsteeksels, staat op dikke 19-inch wielen en heeft een soort spoilertje midden op zijn achterklep. Hij ziet er speels en ietwat brutaal uit, zonder het te overdrijven. Het interieur werd geüpgraded met nieuwe materialen, stoelen en een Alpine-specifiek stuur.

Hoe rijdt ie?

Alpine benadrukt dat de A290 niet is bedoeld als hardcore sportmachientje. We vermoeden, kijkend naar de rest van het Alpine-gamma, dat ze die kwalificatie voor latere S- en/of R-versies bewaren. Nee, de A290 is meer in lijn met de Mini Cooper SE waar ie zijn pijlen zo specifiek op richt: mild sportief, niet gestoord vlot (onze GTS gaat van 0 naar 100 in 6,4 seconden), maar absoluut een betrokken speelmaatje.

Meteen valt op dat zijn onderstel niet ongenadig hard is – ook dat is aardig in lijn met de A110. De besturing is licht maar accuraat en op het circuit zijn we erg onder de indruk van de remmen, die nota bene by-wire zijn, maar een goede balans en kracht bieden. De gewichtsverdeling is 57/43 en mede dankzij de grotere spoorbreedte ligt hij als het spreekwoordelijke blokje op de weg. De A290 weegt trouwens 1.479 kilo, wat klinkt als veel, tot je bedenkt dat een Mini SE 200 kilo zwaarder is.

Hoe is het interieur van de Alpine A290?

Prachtig. Het ziet er allemaal erg cool en verzorgd uit en de materialen zijn van een fraaie kwaliteit. Lang niet alle upscale kleintjes krijgen dat voor elkaar. De instap en zitpositie zijn ietwat hoog – accu in vloer, dan krijg je dat – maar de stoelen zitten uitstekend en bieden goede steun in de bochten. Wel moeten passagier(tje)s achterin afzien, want als ze al genoeg beenruimte hebben, kunnen ze hun voeten niet onder de voorstoelen kwijt. De bagageruimte van 326 liter is dan wel weer keurig, al gaat daar 26 liter vanaf als je het premium audiosysteem aan boord hebt.

We zoeken vergeefs naar de ultralichte Focal-speakers uit de A110; hier is het het Franse Devialet dat het high-end geluid heeft verzorgd. De twee schermen voor je neus laten zich goed en redelijk overzichtelijk bedienen, al verlopen sommige animaties wat horkerig. Het geheel stoelt op Google en werkt goed, met verschillende apps en een op elektra gefocuste routeplanner. Uniek voor Alpine zijn de live data (waaronder g-krachten en zelfs remtemperatuur), coaching-opties (over hoe je het beste een bocht kunt nemen) en rij-challenges waarmee je medailles kunt verdienen. Dus als je ergens een A290 op z’n kop ziet liggen, weet je ook meteen hoe dat komt.

Verder nog bijzonderheden?

Het stroompedaal is zo getuned dat de vermogensafgifte ‘vriendelijk’ is. Wil je toch wat bruusker van je plek, dan is een trap tot de bodem óf een druk op de OV-knop op het stuur (we vermoeden dat dat staat voor ‘overtake’, niet voor openbaar vervoer) voldoende om meer gedecideerd voorwaarts te spurten. De regeneratie regel je niet via flippers, maar via een stoere blauwe draaiknop op het stuur – prima. En je kunt kiezen uit twee stuwende Alpine-rijgeluiden die aanwezig, maar minder opdringerig zijn dan die van Mini.

Op het circuit hebben we het idee dat de stabiliteitscontrole niet helemaal uit kan, maar het blijkt het koppelverdelende Alpine Torque Precontrol in actie te zijn. Toch laat hij een beetje onstuimig torque steer toe, wat bijdraagt aan het gevoel dat je een potje met je auto aan het stoeien bent. De grip in bochten is heerlijk, mits je er niet al te enthousiast in duikt, en plots gedecideerd liften zorgt dat de kont omkomt. Hot hatch-gedrag waar we van houden. Minder indrukwekkend is de launchcontrol. Heftige geluiden en animaties, maar je gaat (want voorwielaandrijver) zo tam van je plek dat je meeliftende vriendjes je zullen uitlachen.

Wat is de prijs van de Alpine A290?

De A290 GT met 180 pk heb je vanaf 38.800 euro (38.700 euro in België). De versie met 220 pk begint bij 41.800 euro (41.700 euro) en de topper van het gamma, de GTS met onder meer nappaleer, 10,1-inch display en Devialet-audio, kost 45.700 euro (44.700 euro). Dan is er nog een Première Edition in een beperkte oplage van 1.955 stuks. Voor 46.300 euro (46.200 euro) bemachtig je er een.

Dus, moet je de Alpine A290 kopen?

Als jij klaar bent voor een elektrische hot hatch, heb je nog niet al te veel keus, maar deze Alpine is een goede. Hij ziet er top uit, rijdt erg vermakelijk en is niet genadeloos hard, maar juist verrassend soepel in de omgang. Ja, hij is aan de prijs, maar B-segmenters die niet half zo lollig of mooi gemaakt zijn moeten tegenwoordig ook (bijna) dit soort bedragen opbrengen. En dan rij je geen Alpine.

Alpine A290 GTS specificaties (2024)